Hayatın duvarlarına resmettiğim o rengarenk duygularım, gözlerime inen o fırtınalı yağmurla akıp giderken ve ben bu bomboş bedeni sokaklara taşıyıp yorgun ayaklarımla,yağmurların hırpaladığı kaldırımlara serilirken akıp giden bu deli yağmurla ağlıyorum.Ellerimde artık kül rengi kaldı. Bomboş bir tuval var şimdi önümde ve ben ellerimde kalan kül rengiyle ancak bu yitirilmişliği bu sensizLiği anlatabilirim…5 mart >>DEVAMI >>
Hiç yorum yok: